Over een verjaardag en drukproeven

Vandaag werd  schoonzus L. 80 jaar. Roger reed dus naar zijn jongste zus, die een feestje gaf voor die gelegenheid. Ik bleef thuis: ik had de dag wel vrijgehouden voor Roger maar zelf verwachtte ik de drukproeven van de volgende Limburgse monografie om na te lezen (ondertussen heb ik echter vernomen  dat dit nummer niet door Jan Gerits is geschreven en dat ik nog even zal moeten wachten) en bovendien zou ik echt misstaan hebben tussen die broers en zussen die onder elkaar hun oudste zus vierden, ver van de bemoeienissen van hun echtgenoten. 😉

Ik heb dan maar andere achterstallige taakjes uitgevoerd en tegen deze avond gevulde courgettes klaargemaakt. Helaas, Roger had zoveel gesnoept dat hij geen honger meer had toen hij thuiskwam. Die schotel ging dus de koelkast in voor morgen, en zelf at ik een blik makreelfilets in tomatensaus met een stukje brood. 

Nu is het tijd om naar het journaal te kijken. Eigenlijk zou ik daarna verder moeten werken aan die soldatendossiers. Langs de andere kant: ik verwacht dus elk moment die drukproeven en dan zal dat nalezen toch de prioriteit krijgen!

Het weerzien

Vandaag was eindelijk het weerzien met Koen, Jopie, Juan, Bernadette, Ivo, Beatrijs, Chris en deze keer ook de pianist Paul Bessemans en zijn echtgenote, die we enkel van naam kenden. Ivo had gezorgd voor een bijzonder kader in Herselt. We hebben er heel lekker gegeten en opnieuw uitstekende wijn van Ivo gedronken (hij had de toelating gekregen zijn eigen wijn te serveren). Het werd een heel aangename kennismaking met Paul en zijn vrouw M.  

Tijdens onze levendige conversaties wisselden we nieuwtjes uit, klaagden we over onze ouderdomskwaaltjes en haalden we herinneringen op. Opvallend vaak klonk daarbij de vraag "Leeft die vriend of die vriendin nog?"

Opnieuw deelde Ivo geschenken uit toen we afscheid namen van elkaar. Ieder kreeg een paar flessen wijn en een van zijn boeken. En voor de zoveelste keer zei hij dat het misschien wel de laatste keer was dat we elkaar ontmoetten!  

Over speelgoed en films

Vandaag, na onze wekelijkse boodschappen, kwamen we buurvrouw Marie-Claire tegen. Nu ze ook grootmoeder is, heeft ze het nog drukker dan vroeger maar we kregen toch tijd genoeg voor een praatje. Ik beloofde haar een deel van het speelgoed bestemd voor de "Kringwinkel"  (tja, het is nog steeds niet weggebracht) te geven voor haar kleinzoon. Dat doe ik veel liever!

Nadat onze aankopen waren opgeborgen, mailde ik even met Zeger. "De Mel 2025" is nu afgelopen en hij heeft weer een prettig filmpje gemaakt over het spel!

En deze avond keek ik nog eens naar een aflevering van Black Mirror: "Black Museum". In het begin lijkt het een hoopgevend verhaal maar het wordt heel snel weer vreselijk akelig. Maar wel heel boeiend!

Plannen versus niet plannen

Vandaag een paar telefoontjes gekregen in verband met onze nakende reünie met Koen, Jopie, Ivo, Beatrijs, Juan en Bernadette (en deze keer nog twee andere mensen die Roger en ik slechts van naam kennen). Het heeft heel wat planning gevraagd maar deze keer is de "grote dag" nabij!

Heel binnenkort wordt schoonzus L. 80 jaar. Al weken vraag ik aan Roger of hij, zijn zussen of zijn broer voor die dag iets hebben gepland en ik krijg steevast als antwoord dat hij het niet weet, dat we wel zullen zien. Al vind ik dat gebrek aan planning altijd eigenaardig, ik hield veiligheidshalve die dag toch maar vrij. 

En kijk: vandaag kreeg Roger een telefoontje van zijn jongste zus met de vraag of hij op die bepaalde dag nog vrij is, want ze organiseert inderdaad iets voor de 80 jaar van L. ! Roger was duidelijk opgelucht toen bleek dat ik die dag al had vrijgehouden voor hem.

Zoveel honderdjarigen?

Het werd vandaag een heel luie zondag! 

Een beetje over en weer gemaild met Eva, die vertelde over haar zondag, een paar mails beantwoord (ik bedoelde gisteren niet dat ik helemaal geen "mailcorrespondenten" meer heb), gelezen, gekookt (we aten een soep van venkelsteeltjes, uien en een diepvrieszakje groene groenten zoals erwten, spruitjes en bonen, gevolgd door gegratineerde venkel - waarvan de steeltjes dus in de soep werden verwerkt). 

En deze avond, na een beetje lectuur met nog steeds zwarte chocolade smeltend op mijn mond, keek ik naar deze uitzending over honderdjarigen.

Ik wist niet dat er tegenwoordig zoveel zijn! 

Al zeven jaar!

 Het is al zeven jaar geleden! Ongelooflijk!

Over documenten en afwezige brieven

We hebben nog verder gewerkt aan onze steekkaarten vandaag. Roger heeft er een paar gemaakt, ik slechts één (nadat ik de vorige toch wat had aangevuld met extra gegevens, zoals Roger me had aangeraden). Ik besef dat mijn probleem is dat ik een vrouw ben, dat ik geen legerdienst heb gedaan en ook nooit een oorlog meegemaakt en dat ik dus moeilijk kan oordelen welke documenten belangrijk zijn of niet.

Tussendoor hebben we de wasmachine nog eens laten werken, zijn we even naar Borgworm gereden en, ondanks de koelere temperatuur, hebben we daar even gewandeld, heb ik enkele mails van Eva beantwoord en even gechat met de moeder van Debby over weer een feestje bij haar in september.

Wat me opvalt, is dat mijn "habituele mailschrijvers" steeds minder vaak schrijven. Voor Matadi-vriendin Sabine is dat al een hele tijd zo. Enkel rond het overlijden van haar moeder Rachel mailde ze weer regelmatig (en wilde ze zelfs deze lente afspreken, wat uiteindelijk niet is doorgegaan). Bernadette mailt ook niet meer elke dag, en ik merk dat andere vriendinnen ook steeds minder vaak mailen. Ik heb wel de indruk dat ze allemaal steeds vaker aan het chatten gaan, wat mij dan weer veel minder ligt! 

Misschien ben ik heel ouderwets maar ik mis de vroegere "briefwisseling"!